Succesverhaal: Carla

Carla vond drie keer binnen twee dagen een vrijwilliger via Borsele voor Elkaar

,,Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten van borselevoorelkaar.nl, zegt Carla Blokland, casemanager dementie bij Zeeuwse Zorgschakels. ,,Maar ik had vrijwilligers nodig voor hulpvragen van mijn cliënten, dus ik plaatste mijn hulpvragen. En alle keren was het binnen twee dagen raak. En het klikte ook nog direct tussen de hulpvrager en de vrijwilliger. Het was drie keer een lucky shot."

Carla's eerste hulpvraag was om een 'handige Harry'. ,,Een cliënt had een boor gekregen, maar wist niet hoe die werkte. De vrijwilliger die dat kwam uitleggen, komt nog steeds bij deze man. Er is echt een band ontstaan." Later plaatste ze een hulpvraag voor een oudere man. Er was vraag naar iemand die af en toe met hem wilde wandelen. ,,Nog dezelfde dag kreeg ik een reactie van een jonge vrouw die dit wel wilde doen. Haar oma was ook dementerend, dus zij had hier wel ervaring mee. Het klikte. Ze heeft zijn rolstoel geduwd en samen aten ze een ijsje. Ook deed zij boodschappen voor een andere mevrouw. Toen zij verhuisde, zocht ik een nieuwe vrijwilliger om boodschappen te doen. Ook deze oproep werd snel beantwoord. Echt super, want deze mevrouw heeft er ook gewoon een baan naast."

Niet bij iedereen wordt een hulpvraag zo snel beantwoord. Daarom vertelt Carla hoe zij te werk gaat. ,,Ik schrijf een duidelijke oproep en vermeld ook altijd dat het om dementerenden gaat. Als mensen dat niet aanspreekt weten ze dat gelijk, maar het kan ook motiveren. Degene die toen de oudere man hielp met zijn boor, had vooraf online onderzoek gedaan naar dementie. Dat vind ik super. Hij had het ook aan mij kunnen vragen, maar hij nam zelf initiatief. Dat laat zien dat je interesse hebt in je medemens." Carla gaat zelf altijd mee bij het kennismakingsbezoek tussen de cliënt en de vrijwilliger. ,,Ik blijf contactpersoon. Ik geef vrijwilligers mijn kaartje, ze kunnen mij altijd bellen als ze ergens tegenaan lopen of vragen hebben."

,,Zelf heb ik jaren in de zorg gewerkt. Ik zei toen eens tegen een mevrouw dat ik het zo mooi vond dat ze zoveel deed voor de bewoners. 'Ach, ik ben maar een vrijwilliger', zei ze toen. Maar zonder jullie krijgen de mensen nog veel minder aandacht, zei ik. Weet je waarom je niet betaald wordt als vrijwilliger? Omdat jullie onbetaalbaar zijn!"

Ze raadt het iedereen aan om een hulpvraag te plaatsen op borselevoorelkaar.nl. ,,Je kan denken dat het niets oplevert en daarom niets plaatsen, maar dan weet je sowieso dat er niks gebeurt. Je kan beter spijt hebben van iets wat je wel hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. Want dan weet je nooit wat voor moois er had kunnen gebeuren."